Nama dilinde "çok büyük" anlamına gelen Namib kelimesi bu çöle 50.000m2lik bir alana yayıldığı için verilmiş.
20. yüzyılın sonlarında elmas aramak için alana yerleşen Alman madenciler, 50 sene içerisinde kaynakların da tükenmesiyle yerleşimi terkederler ve terkedilen konutlar yavaş yavaş kumla dolmaya başlar.
Bir zamanlar zengin ve gelişmiş bir yerleşim olan Kolmanskop, artık atıl durumda ve çölün ortasındadır.
1908 yılında Kolmanskop'a yerleşen madenciler, bu zengin alanda kumların içinde elmas bulmak için geceleri bile çalışıyorlardı.
Pek çok maceracıya ev sahipliği yapan bu yerleşimde hastane, kasap, fırın, kumarhane, okul, bowling salonu ve hatta bir yüzme havuzu bile bulunuyordu.
Zirveye ulaştığı dönemlerde kent 1200'den fazla kişi ve 700 aile barındırıyordu.
Birinci Dünya Savaşı ile birlikte elmas fiyatlarındaki hızlı düşüş Kolmanskop'un umutlarını tüketti, ve yerleşimciler yavaş yavaş alanı terketmeye başladılar.
1954'e gelindiğinde kent tamamen terkedilmişti. Ve bugünlerde bu izole alan yalnızca az sayıda turist tarafından ziyaret edilir hale geldi.
Terkedilmiş mekanların usta Fransız fotoğrafçısı Romain Veillon'ın kareleri, çöle teslim olmuş bu yerleşimden ilginç manzaralar sunuyor.
Yapay çevrenin doğaya yenilişini gözler önüne seren bu kareler, terkedilen kentlerin ölü kentlere dönüşmesinin çöl kumlarıyla kaplanan farklı bir örneği.
